O mnie

Moje zdjęcie
Jestem właścicielką czterech wspaniałych suczek ,które wspierają mnie w mojej pracy Dogoterapeuty. Mam wielkie szczęście ,że mogę moją pasę połączyć z pracą;) od niedawna prowdzę również zajęcia z Terapii Ręki. Na moim blogu pragnę się podzielić z Wami moim doświadczeniem - zapraszam.

czwartek, 17 lutego 2011

Zajęcia - Nataniel

Tym razem pozwolę sobie zamieścić opinie Mamy Nataniela z ich stronki http://natuli.blog.onet.pl/1,CT101159,index.html , która obserwowała  zajęcia. Pięknie oddają istotę zamierzonej i wykonanej pracy na turnusie. Dziękuje.









Zajęcia - Krzyś

Spotkania z pieskami są dla Krzysia czasem wyczekiwanym ;) to super zabawa, ale także relaks po ćwiczeniach. Zajęcia są dla niego nagrodą za trud włożony w rehabilitację tym razem były także motywatorem by przemierzyć długi korytarz Michałkowa ( na własnych nogach z lekką pomocą cioci rehabilitantki) i zobaczyć co tam u Joko i Draki słychać a może dziś na zajęcia przyjechała Tusia;) - a to zagadka;)
Ćwiczyliśmy motorykę małą, koordynację oko ręka , spostrzegawczość troszkę broiliśmy hihi a spacerki z pieskami wspomagały naukę chodu.



środa, 9 lutego 2011

Zajęcia - Elfik

W czwartki jeżdżę z Joko do Elfika (Centrum Wspierania Rozwoju Dzieci ) http://www.elfik.org.pl/ . Po przez zabawę z psem wspieramy rozwój psycho-motoryczny  dzieci. Dzieci uczą się odpowiedniego i bezpiecznego kontaktu z psem . Uczą się delikatności i rozsądnego zachowania przy piesku. Uczą się ,że psiak to żywa istota jak my - czuje ból i krzywdę ale widzą też jak fajnie można się z psem pobawić i ile radości to sprawia zarówno dzieciakom i Joko. Joko jest bardzo ciepliwa i delikatna wobec szalonych maluszków;) kiedy trzeba grzecznie czeka bądź słucha z zaciekawieniem opowieści o psich przygodach raz po raz przytakując;) później jest szalone szukanie smaczków, bieganie za piłką , przez tor przeszkód wraz z dziećmi.
Uczymy dzieciaczki jak dbać o psy ,jak je pielęgnować, poszerzamy słownictwo, uczymy takich zagadnień jak kolor, ilość, wielkość.Malujemy , wycinamy ,odrysowujem;) staramy się by było kolorowo i ciekawie. Zajęcia z pieskami wspomagają naukę orientacji własnego ciała i orientację w przestrzeni  a także poczucia sprawstwa. A przede wszystkim dają radość i są fajną zabawą.




wtorek, 8 lutego 2011

Zajęcia - Jula

Podczas ostatniego turnusu dzięki uprzejmości kochanej Julci i jej rodziców na jedne z zajęć przyszłam z Queeni. Tak jak mądrze powiedział Tato Julci gdzieś nowa kadra musi się przecież uczyć i zdobywać doświadczenie.   Tak więc Queeni ma już pierwsze koty (psy;) ) za płoty. Zabawa była przednia bąbelki za którymi mała przepada, pyszne smakusie ,którymi Jula dzielnie karmiła na różne sposoby, aporcik (no tylko oddawanie nie zawsze wychodziło hihi - psinka się jeszcze rozprasza) . Mała Queeni w obecności Juli pięknie się też wyciszyła i ładnie leżała czekając ,aż Juleczka wykona ćwiczenie. Bardzo Wam dziękuje za pomoc i zrozumienie.











sobota, 5 lutego 2011

Artykuły - Pies Przewodnik

Trafiłam na bardzo fajny artykuł na portalu http://www.pies.pl/ opisujący jak żyje się z psem przewodnikiem. Opisany jest jeden dzień  wspólnego życia Pani Moniki i jej psa Fokusa, który jest jej oczami i najlepszym przyjacielem. Pies dał jej niezależność i jak sama mówi poczucie prywatności . Warto przeczytać i przekonać się jak wielką pracę wykonuje pies każdego dnia, z jakim oddaniem i wielką psią miłością wspólpracuje ze swoim opiekunem.Polecam ...

Bądź moimi oczami


Osoby niewidome codziennie borykają się z wieloma problemami, o których ludzie zdrowi nawet nie myślą. Jak żyć w wiecznej ciemności? Wszystko wydaje się obce i niedostępne. Pies przewodnik szkolony jest po to, aby tym ludziom nie tylko rozjaśnić świat, ale przede wszystkim dać poczucie niezależności. Jak wygląda ich wspólne życie?
Nie zawsze wszystko układa się tak, jak to sobie zaplanowaliśmy. Świetnie zdana matura, studia, po nich wymarzony zawód. Monice los pokrzyżował plany. Będąc na drugim roku dziennikarstwa, uległa wypadkowi. Pół roku spędziła w szpitalu.
- Najpierw była walka o życie - wspomina Monika Cieniewska. - Na szczęście wygrana. Niestety mojego wzroku nie udało się uratować. Świat nagle przestał istnieć.